“মোৰ কলিজাত তোৰ কাঁচিৰ শৱদ”

" মোৰ কলিজাত তোৰ কাঁচিৰ শৱদ"

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

                                                  ✍ দিপানজিত চেতিয়া

     তোৰ কাঁচিৰ ৰেকেচ- ৰেকেচ শৱদে
    আঘোণৰ মিঠা দুপৰীয়াবোৰত
                      কাঢ়িনিয়ে
          মোৰ কোমল কলিজা ।
                 তোৰ চৌপাশৰ
         গজলীয়া নৰানিত
      এটা গোনা মহ হৈ
               চৰি থাকে

                মোৰেই এসোপা
               অস্থিৰ
           হুমুনীয়াহ !

        আনে নজনাকৈ...
বাও ধানৰ সৰ ফালি তোলৈ এটা
                 ৰবাব টঙা আনিছোঁ..
    প্ৰতিটো ফুটাত সোমাই আছে
তোৰ, মোৰ লেছেৰি বুটলা
             ল'ৰালি..
বালিত সজা ঘৰ আৰু তই
   এঘাৰটা বসন্ত ডেৰেকাত সজা
          বেই......

      নৰা পেঁপাৰ সুৰ এটাই কয়নে
    তোক কাণে-কাণে ....
কাৰ ঘৰত মঙল উৰুলি দিলে..
    কাৰ ঘৰত আমদালি গুঁঠিলে..
         কাৰ দেহত
              মাহ-হালধী ঘঁহিলে..
          কঁপি উঠে কাৰ
      ভৰিৰ তলৰ মাটি ...
খহি পৰে আকাশ !

এপাত বিৰিয়াই ডাঁঙৰি শলাদি
    শালি থাকে মোৰ কলিজা......
         তোৰ ওৰণিৰ তলত
            এটুকুৰা আবেলিৰ ৰ'দ...

        মৰণা মৰাৰ চোতালত
    ৰভা ঘৰ সজাৰ শোকে,
         নিয়ৰত ভিজা আঙুলিত
      জেতুকা লগাৰ দূখে,
    কলাফুলত নৰাই খোঁচাৰ দৰে
            খোঁচেনে
                   তোৰ
                        কলিজা ?
                তোৰ চকুৰ কোণত...
                        থাকে নেকি....
                           শাওনৰ মেঘ ,
         আঙুলিৰ ফাঁকে ফাঁকে...
     চিৰাল ফটা
চ'ত !

গধুলিৰ বগলী জাকে তোক
   পথাৰৰ পৰা বাট দেখুৱাই নিব
       টিপ-চাকিৰ পোহৰত সৌৱা
          তোৰেই ঘৰ,
             আঘোনীয়া আঁখল....
                           মই
                      ক্ৰমশ:
                 হেৰাই যাম.....
         আঘোনৰ আন্ধাৰ
                   আৰু
                          কুঁৱলীত !

মোৰ কলিজাত মাথো
    তোৰ কাঁচিৰ শৱদ....
                   ৰেকেচ....
                           ৰেকেচ....

         *…*…*‌…/\…*‌…*…*